Mijn ziel en de bijen: een reis van verbinding en loslaten
Op de Strackxhoeve in Veerle-Heide, Laakdal, omringd door de natuur en de magie van de bijen. Imkeren is voor mij nooit zomaar een bezigheid geweest. Het is een manier om te luisteren naar wat de natuur me probeert te vertellen en een spiegel voor te houden waarin ik steeds dieper kijk. Maar laat ik eerlijk zijn: schrijven over mezelf, of zelfs praten over mezelf, voelt vaak ongemakkelijk. Het is alsof ik mezelf blootleg, laagje voor laagje. Het naar binnen kijken en deze innerlijke wereld naar buiten brengen, is een reis geweest van lange adem.
Ik ben van nature iemand die liever op de achtergrond blijft, het liefst mijn verhaal laat spreken door de bijen en hun werk. Toch voel ik de verantwoordelijkheid om te delen wat ik heb geleerd, omdat het me helpt mezelf beter te begrijpen en anderen misschien iets kan geven. En dat is niet altijd gemakkelijk. Het voelen van wie ik ben, het begrijpen wat ik door de bijen leer, en dat omzetten in woorden—dat is soms een proces vol twijfel, maar ook vol groei.
Hoe het allemaal begon
Mijn imkersreis begon op jonge leeftijd. Ik was twaalf jaar oud toen ik samen met mijn vader kennismaakte met de wereld van de bijen. Mijn vader begon met imkeren om gezondheidsredenen, en zijn passie wakkerde mijn nieuwsgierigheid aan. Ik volgde hem, stelde eindeloze vragen en keek vol bewondering toe hoe de bijen samenwerkten, hoe zij leefden als een harmonieuze gemeenschap. Imkeren werd een verbinding tussen mijn vader en mij, een bron van gedeelde inzichten en verwondering.
Toen mijn vader overleed, voelde het alsof de bijen hem met mij hadden verbonden. Het was duidelijk dat ik ze niet achter me kon laten. Wat dit alles nog specialer maakt, is dat de Werelddag van de Bijen samenvalt met zijn geboortedag, 20 mei. Dat is natuurlijk toeval, maar het voelt als een kosmische knipoog—alsof zijn verhaal en dat van de bijen altijd verbonden zijn geweest.
De bijen als mijn gidsen
Ik vind het moeilijk om mezelf in de schijnwerpers te zetten. Daarom laat ik de bijen mijn verhaal vertellen. Ze brengen me zoveel. Soms ga ik bij hen zitten, luister naar hun gezoem, ruik hun unieke geur en voel hoe hun aanwezigheid me verbindt met iets groters. Dit zijn momenten waarin alles samenkomt—de natuur, de stilte en het leven. Mediteren met de bijen is voor mij een manier om naar binnen te kijken, antwoorden te vinden die ik op andere plekken niet kan vinden.
De bijen inspireren me om te creëren. Ik ben opgeleid als kunstenaar, en die kant van mezelf komt steeds weer naar boven als ik met de bijen werk. Hun ritme, hun leven en hun volharding geven me een diepere betekenis, een soort creatieve energie. Ik wil datgene wat zij me laten zien doorgeven aan de wereld, aan de mensen die bereid zijn om te luisteren en openstaan voor de boodschappen van de natuur.
Lessen uit moeilijke tijden
Het leven is niet altijd makkelijk geweest. Ik heb moeilijke momenten gekend, tijden waarin ik me verdwaald voelde. Maar nu, terugkijkend, zie ik hoe de bijen mij door die momenten heen hebben geleid. Ze tonen me wat ik toen moest weten: dat de natuur alles is, dat wij de natuur zijn, dat we alleen maar hoeven los te laten en te luisteren. Dit besef geeft me kracht en rust. De bijen zijn meesters in volharding en samenwerking—ze stoppen nooit, ze blijven gaan. Dat inspireert me om hetzelfde te doen, om sterker te worden en door te gaan, ongeacht de uitdagingen.
Imkeren als een manier van loslaten
Imker zijn betekent voor mij leren om los te laten. Het is mijn taak om de bijen te helpen "ontmensen." We hebben hen in een kunstmatige omgeving geplaatst, maar ik probeer hen een leven te bieden dat zo dicht mogelijk bij de natuur ligt. Ik gebruik geen gif, vervang geen koninginnen, geef geen kunstraat en werk met houten kasten. De bijen staan centraal; ik ben slechts hun dienaar. Ik luister naar wat ze me proberen te vertellen en help hen zoveel mogelijk te leven zoals ze bedoeld zijn.
De kracht van honing
De honing die ik oogst, is meer dan een product. Het is een balsem voor de ziel, een brug tussen mens en natuur. Elk lepeltje honing bevat de essentie van de zon, de kracht van de aarde en de harmonie van het bijenvolk. Ik haal alleen wat de bijen kunnen missen, zonder toevoegingen, zonder bewerkingen. Puur zoals het bedoeld is. Het proeven van deze honing is een herinnering aan wie we zijn: een deel van de natuur.
Reactie plaatsen
Reacties