Bijen en Kruiden Gaan Creatief!

Bijen en Kruiden Gaan Creatief!

De lente ontwaakt en met haar komt niet alleen een frisse geur van bloeiende kruiden en honingzoete streken, maar ook een heropleving van mijn kunstenaars verleden.

Na jaren waarin alles draaide om de schaduw en de spotlights op het gezin en de kinderen, borrelt nu iets anders vanuit diep van binnen op.

Het is alsof kunst de weg is om mijn innerlijke wereld – die onuitgesproken gevoelens en herinneringen – te laten spreken aan de buitenwereld.

Ik merk dat de zin om te creëren me nu steeds meer in de ban neemt.

Er is een levensnoodzakelijke drang om iets moois op de wereld te zetten, een uitdrukking van wie ik werkelijk ben.

Het is mijn ziel die roept, en zodra ik me overgeef aan het creatieve proces begint mijn ziel te zingen.

Misschien is het de warmte van de lente, of de pure energie die ik proef in de natuur, dicht bij de plekken waar mijn voorouders ooit leefden.

Het voelt als een moment waarin je oude wonden mag helen en negatieve gevoelens kan omarmen, ze één maken met wat het leven nu werkelijk is.

Ik wil deze creatieve stroom niet langer onderdrukken. Ik wil weer kunst maken – met een kleine 'k' – kunst die niet vastgepind wordt in een galeriekader, maar kunst die leeft, beweegt en verbindt.

Ik bedoel geen kunst die speciaal ontworpen is om in een museum tentoongesteld te worden, maar kunst die spontaan, puur en oprecht is.

Kunst die de eenvoudige schoonheid van het moment vangt, zonder in te boeten aan die rauwe energie en eerlijkheid.

Het fascinerende aan deze creatieve impuls is dat hij meer is dan alleen een verlangen om iets tastbaars te produceren.

Het is een helende reis, een manier om trauma’s te verwerken en een nieuwe balans in mijzelf te vinden.

Door meer in contact te komen met mooie, inspirerende zielen, kom ik tot het besef dat ik toe ben aan die ruimte in mijn leven.

Een ruimte waarin ik mijn gedachten, gevoelens en herinneringen kan vertalen naar iets wat anderen ook raakt.

Een ruimte waarin ik, naast de kinderen die in ons leven een bijzondere plek blijven innemen, ook mezelf mag laten zien in al mijn menselijkheid.

En dan is daar ook nog die verbinding met de natuur: de bijen die zo fleurig rond zoemen, de kruiden die op een creatieve wijze door hun geur en smaak herinneren aan z’n oorsprong, en die alles samenbrengen in een harmonieus schouwspel van leven en transformatie.

Straks, als ik terugkijk op dit proces, zal het zijn alsof mijn vader, en alle andere belangrijke stemmen uit het verleden, in een zachte echo nog even meeluisteren.

Ik ga genieten van het gehele proces, van het ontstaan van iets dat meer geeft dan ik ooit had kunnen vatten.

Het voelt als de belofte dat iets moois geboren kan worden – en misschien is dit nu het moment.

Kunst, voor mij, betekent het vrijlaten van die innerlijke energie, het laten spreken van mijn ziel, en het erkennen dat elke creatie, hoe eenvoudig ook, een stukje van mij met de wereld deelt.